อักขรวิธี ว่าด้วยเรื่องราวแห่งตัวอักษร
๖. คำว่า อักขระ หรืออักษรนั้น แปลตรงตัวว่า
เป็นสิ่งที่ไม่สิ้นไป และไม่เป็นสิ่งที่ไม่เเข็ง.
ที่ว่า “ไม่สิ้นไป” นั้นหมายความว่า เสียงหรือตัวหนังสือเหล่านี้ ที่เป็นของชาติภาษาใด
ถ้าจะกล่าวหรือเขียนสักเท่าใด ๆ เสียงและตัวหนังสือนั้น ก็ไม่สิ้นไป.
ที่ว่า “ไม่แข็ง” นั้นหมายความว่า คือ ชนชาติที่เป็นเจ้าของภาษานั้นใช้ไม่ยาก หรือไม่มีความติดขัด
ที่จะใช้อักษรเหล่านี้ ซึ่งต่างจากภาษาอื่นที่ยากต่อการเรียนรู้.
ถ้ามองในแง่ของภาษาบาลีโดยเฉพาะแล้ว
จะได้ความหมายว่า อักษรในภาษาบาลีสามารถสื่อความหมายแห่งพระพุทธพจน์ที่มีความสุขุม
ประณีต ลุ่มลึกได้อย่างเหมาะสม โดยไม่ติดขัด (ไม่แข็ง) และอักษรเหล่านั้นก็ไม่หมดสิ้นไป
(ไม่สิ้นไป)อีกด้วย.
๗.
เนื้อความทั้งปวงต้องใช้อักษรเป็นเครื่องสื่อความหมาย เมื่ออักษรวิบัติเสียแล้ว ทำให้เนื้อความนั้นเข้าใจยาก
ดังนั้น จึงสมควรเป็นผู้ที่มีความรอบรู้ในอักษรเหล่านี้.
๘. อักขรวิธี คือ วิธีที่จัดการเกี่ยวกับตัวอักษร
ได้แก่ การแสดงชื่อ การตั้งชื่อ และการกระทำสิ่งต่าง ๆ กับตัวอักษร
วิธีดังกล่าวนั้น แบ่งออกเป็น ๒ อย่างคือ สมัญญาภิธานและสนธิ. ในสมัญญาภิธานและสนธินั้น
จะเรียนสมัญญาภิธานก่อน ส่วนสนธินั้นจะเรียนต่อจากนามศัพท์.
๙.
สมัญญาภิธาน มาจากคำว่า สมัญญา แปลว่า ชื่อ + วิธาน แปลว่า วิธีการ. รวมความว่า
เป็นวิธีที่จัดการเกี่ยวกับชื่อของตัวอักษร ได้แก่ การแสดงตัวอักษรเหล่านั้น
ไปตามฐานที่เกิด และลักษณะที่ออกเสียงเป็นต้น
ตลอดจนชื่อเรียกของอักษรตามหลักเกณฑ์ไวยากรณ์.
นนน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น